Maximus dolor, inquit, brevis est.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Duo Reges: constructio interrete. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.

Si longus, levis; Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Tu quidem reddes; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.

Quid de Pythagora?: Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.
Stoicos roga.: Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus;
Reguli reiciendam;: Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D.
Bork: Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.
Immo alio genere;: Negat enim summo bono afferre incrementum diem.

Hic si Peripateticus fuisset, permansisset, credo, in sententia, qui dolorem malum dicunt esse, de asperitate autem eius fortiter ferenda praecipiunt eadem, quae Stoici.

Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Illud non continuo, ut aeque incontentae.

Gerendus est mos, modo recte sentiat.
Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.
Pauca mutat vel plura sane;
Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;
Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?

Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt;
Facillimum id quidem est, inquam.
Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere.
Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia;
Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;

Ipse negat, ut ante dixi, luxuriosorum vitam reprehendendam,
nisi plane fatui sint, id est nisi aut cupiant aut metuant.

Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu,
inquit, huc?